Nawigacja

Aktualności

Uroczystość upamiętniająca 82. rocznicę śmierci Stanisława Ostwinda-Zuzgi ps. „Bolesław”, „Kropidło”– Warszawa – Praga, 1 lutego 2023

W środę 1 lutego 2023 r. na warszawskiej Pradze odbyła się uroczystość upamiętniającą 82. rocznicę śmierci Stanisława Ostwinda-Zuzga ps. „Bolesław”, „Kropidło”, starszego sierżanta Wojska Polskiego, majora Narodowych Sił Zbrojnych.

Uroczystości rozpoczęły się złożeniem kwiatów i zapaleniem zniczy pod Pomnikem  ku Czci Pomordowanych w Praskich Więzieniach w latach 1944-1956.

Nastepnie w Izbie Pamięci Strzelecka 8 odbyło się wspomnienie Stanisława Ostwinda-Zuzgi ps. „Kropidło”, „Bolesław”, po którym uczestnicy mieli mozliwość zwiedzenia piwnic, w których znajdują się zachowane w formie nienaruszonej ślady po dawnym areszcie Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie oraz inskrypcje będące dowodem cierpienia ofiar reżymu komunistycznego. Jednym z więźniów tego miejsca był Stanisław Ostwind.

 

STANISŁAW OSTWIND (Szmul Ostwind) vel Bolesław Zuzga
„Bolesław”, „Kropidło”
Starszy sierżant WP, major NSZ

 

Urodził się 26 (według innej wersji 14) IV 1899 r. w Warszawie. Był Polakiem pochodzenia żydowskiego (w 1920 r. przyjął chrzest w Kościele rzymskokatolickim).
10 VIII 1915 r. wstąpił do Legionów Polskich. Przydzielono go do kompanii technicznej przy Komendzie Legionów Polskich, następnie służył w stopniu szeregowca w 1. ppI Brygady.

Z powodu niezłożenia przysięgi został internowany przez Niemców w obozie w Szczypiornie w lipcu 1917 r. W końcu 1917 r. trafił na I kurs wyszkolenia piechoty 2 kompanii Polskiej Siły Zbrojnej. W 1919 r. ukończył szkołę podoficerską w stopniu st. sierżanta z przydziałem do 36 pp Legii Akademickiej.

Jako sierż. „Mieczysław Jastrzębski” służył w szeregach 1 baonu 50 Pułku Strzelców Kresowych w czasie wojny polsko-bolszewickiej. W 1921 r. przeszedł do służby w Policji Państwowej. W lipcu 1929 r., po ukończeniu Szkoły Oficerskiej PP, został przeniesiony w stopniu przodownika PP z Komendy Głównej PP do Komendy Policji m.st. Warszawy. Od 1932 r. był referentem Wydziału Personalnego w tej komendzie. Na tym stanowisku w stopniu starszego przodownika PP pozostał do wybuchu II wojny światowej.

Po ustaniu działań wojennych w październiku 1939 r. ukrywał się na Podlasiu i tu w sierpniu 1942 r. wstąpił najpierw do Narodowej Organizacji Wojskowej, a następnie do Narodowych Sił Zbrojnych. Przebywał w obozie szkoleniowym NSZ „Dym” w „Jacie” (pow. Łuków). Działał w strukturach NSZ w powiecie siedleckim, a od maja 1944 r. pełnił funkcję komendanta powiatowego NSZ w Węgrowie. Po wkroczeniu Armii Czerwonej pozostał w konspiracji.

3 I 1945 r. został aresztowany przez UB w Węgrowie. Sąd Wojskowy Garnizonu Warszawskiego na niejawnej rozprawie 2 II 1945 r. skazał go na karę śmierci. Został zamordowany na terenie więzienia przy ul. 11 Listopada w Warszawie 4 II 1945 r., a ciało zakopano w nieznanym miejscu. Odznaczony Krzyżem Niepodległości (1931), Brązowym i Srebrnym Medalem za Długoletnią Służbę (1938, 1939), Krzyżem Zasługi za Dzielność (1935), Krzyżem Legionowym (1925), Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1929).

 

do góry