Nawigacja

Aktualności

Warsztaty edukacyjne i wykład na temat poniesionych przez Polskę strat wojennych podczas otwarcia wystawy „Ukradzione dzieciństwo” – Grodzisk Mazowiecki, 8 września 2018

W sobotę 8 września w Grodzisku Maz. w kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy została otwarta wystawa pt. „Ukradzione dzieciństwo”, przygotowana przez warszawski Oddział IPN.

Prezentacji ekspozycji towarzyszyły warsztaty dla dzieci i młodzieży oraz wykład dr. Tomasza Łabuszewskiego (dla dorosłych odbiorców) na temat strat poniesionych przez Polskę w wyniku II wojny światowej.

Zajęcia wokół wystawy przeprowadziły Ewa Dyngosz i dr Anna Maria Adamus z Oddziałowego Biura Edukacji Narodowej IPN w Warszawie. Podczas oglądania wystawy dzieci szukały odpowiedzi na pytania zawarte w otrzymanych wcześniej kartach pracy, a następnie dzieliły się zdobytą wiedzą. Edukatorki wyjaśniały ich wątpliwości i opowiadały o założeniach ekspozycji.

Z kolei wieczorne wystąpienie dr. Tomasza Łabuszewskiego (naczelnika Oddziałowego Biura Badań Historycznych IPN w Warszawie) zgromadziło głównie dorosłych mieszkańców Grodziska Maz. Historyk w syntetycznym wykładzie omówił temat strat, które poniosło państwo polskie w okresie drugiej wojny światowej i pierwszym dziesięcioleciu powojennym. Przytoczył wiele przykładów, podał szacunki i wyliczenia wskazujące na skalę zniszczeń materialnych (budynki, fabryki, infrastruktura), kulturowych (pałace, kościoły, biblioteki, zbiory sztuki) i społecznych (zagłada elit, inteligencji, eksterminacja dzieci, zerwanie ciągłości kulturowej, demoralizacja społeczna).

Po wykładzie słuchacze zadali kilka pytań, dzielili się refleksjami. Mimo posiadanej wiedzy i zainteresowania tematem nie kryli zaskoczenia skalą problemu.

Wystawę można zwiedzać do 23 września br. ( w dolnym kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy, Grodzisk Mazowiecki, ul. Piaskowa 21).

Wstęp wolny.

***

Ekspozycja ukazuje życie dzieci od okresu międzywojennego do zakończenia II wojny światowej. Pokazuje jak wyglądało ich życie, a także jak zmieniło się w czasie wojny. Okres dzieciństwa, który został brutalnie przerwany przez politykę terroru prowadzoną przez okupantów, pozostawił w ich życiu ogromną traumę. Ekspozycja odnosi się do losów dzieci z różnych mniejszości narodowych w tym: Żydów, Romów, Ukraińców, Białorusinów, Poleszuków, Karaimów, Ormian, Hucułów, a także do traumatycznych przeżyć związanych z gettem, obozem, przymusową pracą, deportacjami, egzekucjami itd.

Podzielona jest na siedem części, które obrazują dzieci w różnych rolach życiowych:

I Dzieci – życie przedwojennych dzieci, w tym mniejszości; II Obrońcy; III Oszukani?; IV Ofiary; V Obserwatorzy; VI Okaleczeni; VII Emigranci

 

***

 

Dzieciństwo to zwykle najpiękniejszy okres w życiu człowieka, pełen nadziei, ufności, beztroskiej zabawy i miłości. Wówczas buduje się własną tożsamość, odkrywa piękno i różnorodność otaczającego świata, definiuje i ugruntowuje postawy moralne na całe życie, uczy się altruizmu.

Świat tych doznań obecny był w życiu młodego pokolenia – urodzonego i wychowanego raz pierwszy od 123 lat w wolnej, niepodległej Polsce.

W 1939 r. wybuch wojny sprawił, że świat ten przestał istnieć – zastąpiły go groza, bezprzykładne okrucieństwo, codzienne świadectwo śmierci. Czy młody człowiek w tym obcym sobie świecie miał jeszcze jakiś wybór? Czy był tylko bezwolnym świadkiem wszechotaczającego mordu? Czy stać go było na demonstrację postaw heroicznych – ocalenie resztek humanizmu i własnego dzieciństwa?

O wyborach między byciem ofiarą, biernym obserwatorem a obrońcą opowiada właśnie prezentowana wystawa.

Historia „ukradzionego” polskim dzieciom dzieciństwa nie kończy się w 1945 r. – ocalałe z pożogi wojennej okaleczone fizycznie i psychicznie zarażały one swoimi przepełnionymi grozą wspomnieniami kolejne pokolenia Polaków, przenosząc wojenną traumę do czasów współczesnych. Czy my sami nie przekazujemy nieświadomie tej traumy – to niestety wciąż aktualne pytanie do każdego z nas.

 

 

do góry