E-Księgarnia
Mieczysław W. Chojnacki „Młodzik” urodził się 26 marca 1924 r. w Sierpcu w rodzinie Mieczysława i Natalii ze Stopińskich. Przed wojną należał do harcerstwa w Radzyminie, gdzie zamieszkiwała wówczas jego rodzina i gdzie uczęszczał do szkoły.
Do niepodległościowej konspiracji należał od 1 kwietnia 1940 r., kiedy to wstąpił do organizacji Korpus Obrońców Polski. W połowie 1941 r., gdy radzymiński KOP wszedł w skład w ZWZ, stał się żołnierzem Obwodu ZWZ-AK Radzymin krypt. „Rajski Ptak” (placówka nr 5, w której pełnił funkcję gońca bojowego dowódcy plutonu). W 1943 r. po nauce na tajnych kompletach w Warszawie gimnazjum i liceum o profilu matematyczno-fizycznym uzyskał świadectwo maturalne. W 1943 r. ukończył konspiracyjną podchorążówkę.
Brał udział w działaniach zbrojnych przeciw niemieckim siłom okupacyjnym i administracji. Między innymi 1 kwietnia 1944 r. uczestniczył w akcji wysadzenia pociągu urlopowego z wojskiem pod Urlami na linii kolejowej Warszawa–Białystok, 1 czerwca 1944 r. w rekwizycji zaopatrzenia kilkudziesięciu ton żywności z magazynów „Rolnika” w Radzyminie, 16 lipca 1944 r. w likwidacji posterunku wojskowego w Klembowie, 26 lipca 1944 r. w zasadzce pod Cygowem, a następnie w akcji „Burza”, podczas której m.in. oddziały AK wyzwoliły Tłuszcz.
Schwytany przez Niemców, w sierpniu 1944 r. został wywieziony do obozów w Rzeszy. Po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie powrócił w listopadzie 1945 r. do Polski. Jeszcze w tym samym miesiącu wstąpił do Ruchu Oporu Armii Krajowej w Sierpcu – Obwód ROAK krypt. „Mewa”. Do października 1946 r. dowodził grupą samoobrony, na czele której uczestniczył w wielu akcjach przeciwko komunistycznemu aparatowi represji. Jego grupa m.in. zlikwidowała kilku niebezpiecznych agentów UB, odbiła jednego z żołnierzy ROAK z rąk „bezpieki”, wykonała wypad na cukrownię w Glinojecku (gdzie rozbroiła straż fabryczną), uderzyła na posterunki MO w Rościszewie i Łęgu.
Po rozformowaniu oddziału (na rozkaz dowództwa) wyjechał na Śląsk. Został aresztowany przez Informację Wojskową w marcu 1950 r. i następnie po okrutnym śledztwie skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na karę śmierci. Przez blisko pół roku więziono go w celi śmierci w więzieniu MBP przy ul. Rakowieckiej w Warszawie (27 kwietnia 1951 r. zmieniono mu wyrok na 15 lat pozbawienia wolności). Z więzienia zwolniono go dopiero w 1960 roku.
W życiu cywilnym pracował n.in. w biurach geodezyjnych we Wrocławiu, Kamiennej Górze i Mielcu. Na emeryturę przeszedł w 1989 r. Zamieszkał w Radzyminie pod Warszawą.
Brał udział w formowaniu autentycznego ruchu kombatanckiego uczestnicząc w pracach ŚZŻAK. Po zakończeniu pracy zawodowej poświęcił się zbieraniu materiałów do dziejów Obwodu AK Radzymin i Obwodu ROAK „Mewa”. Był autorem i współautorem kilku nader istotnych publikacji z tego zakresu.
Przez wiele lat współpracował z historykami z warszawskiego Oddziału IPN. Wspierał swą wiedzą ich prace naukowe, uczestniczył w działaniach edukacyjnych. Był naszym przyjacielem.
Cześć Jego pamięci – chwała bohaterom !