E-Księgarnia
W sobotę 18 stycznia w Muzeum Dulag 121 odbyło się pierwsze w tym roku spotkanie z cyklu „Przystanek Historia w Muzeum Dulag 121”. Ewa Dyngosz z Oddziałowego Biura Edukacji Narodowej zaprezentowała temat „Deportacje Polaków do Związku Sowieckiego w latach 1940-1941”.
Kwestia deportacji ludności polskiej do Związku Sowieckiego w czasie trwania II wojny światowej w dalszym ciągu należy do niezabliźnionych ran w polskim społeczeństwie. Pierwsza masowa wywózka na Sybir, przeprowadzona przez NKWD miała miejsce 10 lutego 1940 roku. Szacuje się, że w głąb ZSRS zostało wówczas zesłanych około 140 tysięcy naszych rodaków. Ich gehenna zaczęła się już w momencie transportu do miejsca zesłania i trwała przez kilka lat. Tysiące polskich rodzin, w tym dzieci, zostało pozbawionych swojego domu i wrzuconych w brutalny świat sowieckiego reżimu. Głównymi ofiarami sowieckiego reżimu padły rodziny urzędników, wojskowych oraz pracowników służby leśnej i kolei ze wschodnich obszarów przedwojennej Polski.
W latach 1940-1941 łącznie zostało deportowanych nie mniej niż 320 tys. obywateli polskich, którzy zostali rozsiani po różnych zakątkach ZSRS i byli wykorzystywani do katorżniczej pracy. Zakończenie II wojny światowej nie zawsze oznaczało powrót do ojczyzny, tym bardziej, że Kresy, z których zostali deportowani, nie znajdowały się już w obrębie nowych granic Polski.
Na nieludzką ziemię – sowieckie deportacje Polaków na Sybir