E-KsięgarniaWarszawa, dnia 9 grudnia 2021 r.
W dniu 25 stycznia 2019 r. prokurator Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Warszawie skierował akt oskarżenia przeciwko byłym funkcjonariuszom Służby Bezpieczeństwa Grzegorzowi P., Waldemarowi O. i Pawłowi N.
Waldemarowi O. i Pawłowi N. zarzucono, że w nieustalonym czasie, nie później niż w dniu 12 grudnia 1983 r. nielegalnie weszli do należącego do ks. Jerzego Popiełuszki mieszkania przy ul. Chłodnej w Warszawie i pozostawili w nim amunicję, materiały wybuchowe oraz ulotki i wydawnictwa, których posiadanie było zabronione. Działania te miały na celu stworzenie fałszywych dowodów i skierowanie przeciwko pokrzywdzonemu ścigania o przestępstwo, a w efekcie zdysredytowanie go w opinii publicznej.
Grzegorzowi P. zarzucono zaś kierowanie działaniami Waldemara O. i Pawła N.
Podrzucone przez funkcjonariuszy SB przedmioty zostały następnie ujawnione w wyniku przeprowadzonego przeszukania i uznane za dowody rzeczowe w toczącym się przeciwko ks. Jerzemu Popiełuszce postępowaniu karnym, prowadzonym przez Prokuraturę Wojewódzką w Warszawie.
Materiały te stały się podstawą przedstawienia ks. Jerzemu Popiełuszce zarzutu popełnienia przestępstwa, a następnie skierowania przeciwko niemu aktu oskarżenia. Finalnie, postanowieniem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy z dnia 24 sierpnia 1984 r. postępowanie karne wobec ks. Jerzego Popiełuszki zostało umorzone na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 1984 r. o amnestii, co było równoznaczne z uznaniem go winnym popełnienia zarzucanych mu przestępstw.
Prokurator Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Warszawie przyjął, że zarzucane byłym funkcjonariuszom Służby Bezpieczeństwa czyny stanowiły zbrodnie przeciwko ludzkości, gdyż były one elementem masowych represji skierowanych przeciwko osobom upominającym się o przestrzeganie praw człowieka i swobód demokratycznych, a także elementem ciągu represji kierowanych przeciwko samemu pokrzywdzonemu.
Postanowieniem z dnia 30 października 2019 r. Sąd Okręgowy w Warszawie umorzył postępowanie przeciwko oskarżonym przyjmując, że zarzucane im przestępstwa stanowiły zbrodnie komunistyczne, których karalność uległa przedawnieniu, nie stanowiły natomiast zbrodni przeciwko ludzkości.
Po rozpoznaniu zażalenia prokuratora Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Warszawie, postanowieniem z dnia 15 stycznia 2020 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie zaskarżone postanowienie utrzymał w mocy.
Kasację od postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie wniósł Dyrektor Głównej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu - Zastępca Prokuratora Generalnego.
Postanowieniem z dnia 9 grudnia 2021 r. Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu kasacji, uchylił zaskarżone postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie i przekazał sprawę temu sądowi do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym.
Główna Komisja Ścigania Zbrodni
przeciwko Narodowi Polskiemu